specyficzne
Encyklopedia PWN
upośledzenie umysłowe, dawniej oligofrenia, niedorozwój umysłowy,
med. stan wyrażający się gł. nieosiągnięciem odpowiedniej dla wieku sprawności procesów poznawczych, tj. zdolności spostrzegania, pojmowania, oceniania, rozumowania, zapamiętywania, mówienia, wypracowywania reakcji i uczenia się;
med. objaw zaburzeń psychicznych, błędne przekonanie chorego wypowiadane z poczuciem zupełnej oczywistości i podtrzymywane przezeń mimo nieodpartych dowodów fałszywości;
jap. forma poet., nierymowany, lir. poemat sylabiczny o specyficznej wersyfikacji.
med. zaburzenie zdrowia, stan psychologicznej albo psychicznej i fizycznej zależności od jakiegoś psychoaktywnego środka chemicznego, przejawiający się okresowym lub stałym przymusem przyjmowania tej substancji w celu uzyskania efektów jej działania lub uniknięcia przykrych objawów jej braku (abstynencyjne objawy);
ekon. specyficzny typ powszechnego (ogólnego) podatku obrotowego, → podatek od wartości dodanej.
wajśeszika
jeden z 6 ortodoksyjnych indyjskich systemów filoz. (darśana);
[sanskr. vaiśeṣika ‘specyficzny’, ‘wyróżniający się’],
